No ano 2011, o narrador desta novela e a súa familia chegaron, dun modo azaroso, a unha vivenda case en ruínas situada nun pequeno pobo do sur de España. Un acordo co propietario permitiríalles facer uso dela mentres el atopaba financiamento para construír alí uns apartamentos. Era só cuestión de tempo que a casa fose derrubada. Con todo, durante os anos seguintes, pasaron longos períodos nela, reparándoa coas súas propias mans, transformándoa nun acolledor lugar de encontro e celebración.
Alí recibiron a veciños e amigos; con eles compartiron comida, música, traballo e risa. Alí a familia chegou a convivir cunha ducia de galiñas, varios cabalos e burros, dous cans e algún rato. Nunca perderon de vista que terminarían chegando as máquinas escavadoras, o que converteu a experiencia naquela casa nunha elocuente metáfora da vida: entregámonos a ela aínda sabendo que termina.