Calquera feminista que dialogase ante o público sobre as frustracións e os lastres innatos á aventura de ser muller tería que enfrontarse algunha vez á pregunta: «E os homes que?». E se a feminista en cuestión leva anos tentando convencer a ese público de que as preocupacións de ambos os sexos son cousas moi distintas, a súa resposta automática, moi probablemente, sería algo como: «Por que me sacan este tema? Eu son feminista! A miña especialidade son as mulleres! Non me ocupo de… os outros».
Con todo, ante a insistencia de quen reclama desde hai anos sacar á palestra o universo masculino, Caitlin Moran decidiu penetrarse nel dunha vez por todas para tratar de analizar os seus trazos particulares, desentrañar a orixe das nosas concepcións establecidas sobre o que «debería» ser un home e decidir se chegou o momento de cambialas: «Neste libro hai cousas que observei sobre os homes que quero compartir con eles. Hai aspectos dos homes que quero coñecer. E tamén hai moitos chistes sobre 'pollas' e ovos porque, recoñezamonolo, son graciosos. […] A miúdo penso que as cousas divertidas e ridículas son as máis importantes. Aí é onde adoita empezar todo: o bo e o malo».
Coa mesma perspicacia, lucidez e desvergoña coas que veu abordando o universo feminino, Caitlin Moran cuéstionase agora sobre a condición masculina, os seus problemas, costumes e preocupacións. A medio camiño entre a enquisa sociolóxica, un documental ao David Attenborough e o chascarrillo, os capítulos deste libro abordan a forma de comunicarse dos homes, entre eles e coas mulleres, a súa idea da amizade, a relación que teñen cos seus corpos e coa roupa, a súa visión do sexo (e a pornografía!) e como se enfrontan á paternidade, madurez, enfermidade e, finalmente, vellez. Señoras e señores, atentos porque Caitlin Moran veu a cuestionar os efectos nocivos do patriarcado sobre, si!, os homes, e o resultado sorprenderalles.