Anexo de documentación, anexo de fotografías, bibliografía

Como chega o Pazo de Meirás a mans de Franco? Por que á morte do ditador a residencia oficial de verán do xefe do Estado é transmitida en herdanza? Que papel vai xogar Meirás na Transición? Que consideración outórganlle as institucións públicas e como o xestionan? Este libro rompe o mito e achéganos a un relato diferente: o que revelan os documentos.
No verán de 1975, un xornal lembraba como chegara o Pazo de Meirás a mans de Franco, como obsequio «polo pobo coruñés, a través dunha masiva subscrición popular, en xesto de recoñecemento e gratitude ao capitán supremo das vitoriosas tropas nacionais».
Quenes, case catro décadas atrás, víronse obrigados a achegar diñeiro para sufragar o agasallo; quenes perderan as súas propiedades para acrecentar as terras do pazo; quenes, por ser considerados desafectos, coñeceran a frialdade dunha cela ante a presenza do ditador; quenes, ao paso da comitiva, tiveran que colgar nos seus balcóns unha bandeira que non era a súa; quenes viran a súa mocidade desperdiciada baixo o oco dunha escaleira; quenes, dunha forma ou outra, padeceran cada unha das estancias de Franco en Meirás, sabían que naquelas letras de molde encerrábase un relato construído polo réxime. Un mito. Pero non podían dicilo. Só calar. Só o silencio.