En setembro de 1973 produciuse no centro de Barcelona un tiroteo entre axentes da Brigada Social e tres militantes do Movemento Ibérico de Liberación, o MIL, unha minoritaria organización armada de corte libertario que levaba tempo cometendo atracos a diversos bancos, co obxectivo de combater o capitalismo. Durante ese enfrontamento, caía morto polos disparos un novo subinspector de policía, e os membros do MIL foron detidos. Un deles, Salvador Puig Antich, acusado da morte do policía, foi sometido meses despois a un consello de guerra que o condenou á morte. En marzo de 1974, Puig Antich era executado por garrote vil, un feito que provocou a estupefacción do esquerda pero que non aplacou a sede de vinganza dunha ditadura que se vía cada vez máis acosada tanto interna como externamente.
Hasta el último aliento narra de forma vibrante a autodestructiva traxectoria do MIL. Os seus escasos militantes, procedentes da burguesía ilustrada e conservadora catalá, dispuxeron dunha rede de pisos francos e dun arsenal de armas coas que adoitaban deambular por unha Barcelona que a comezos dos setenta debatíase entre os fulgores da contracultura e os estertores do franquismo. O libro ilumina así mesmo a figura de Francisco Anguas, o subinspector sevillano de vinte e catro anos morto na refrega. Amante da lectura e cinéfilo apaixonado pola obra de Truffaut, Anguas non respondía en absoluto á imaxe da policía do réxime. Sobre a súa figura e a súa temperá e violenta morte pronto caeu un espeso e inxusto esquecemento. Por outra banda, os agónicos meses finais do preso Puig Antich, os pormenores dun xuízo militar sometido a presións políticas e a frenética carreira dos seus avogados por evitar o cumprimento da pena capital culminan unha brillantísima crónica, para a que o seu autor contou co testemuño tanto dos familiares dos principais protagonistas como dos antigos militantes do MIL que sobreviven na actualidade.